โรงพยาบาล วารินชำราบ

ICU รพ.วารินร้อนมากค่ะ ไม่มีมาตรฐานเลยค่ะ รพ.ไม่มีงบขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ แย่มากค่ะ สงสารคนไข้ เจ้าหน้าที่มากเลยค่ะ อากาศแทบไม่มีให่หายใจ

วันแรกเราไปโรงพยาบาลเพราะอาหารเจ็บคอ เหมือนมีอะไรติดที่คอ รอนานนะกว่าจะได้พบหมอพี่พยาบาลโต๊ะซักประวัติค่อนข้างเหวี่ยงนะ พูดเบาพอเราถามว่าพูดอะไรก็ตะตอกใส่เหมือนไม่พอใจอะ พอเข้าพบหมอ บอกหมอว่าเรามีเสลดเป็นเลือด แล้วก็ เจ็บคอ หมอก็ดูแค่ผล X-ray จ่ายยาแล้วก็ให้กลับบ้าน พอวันที่ 2 เราเอาเสลดมาส่ง แล้ว เราก็ขอคิวตรวจ หู คอ จมูก พี่พยาบาลโต๊ะซักประวัติคนเดิมกับเมื่อวานกลับบ่นว่าจะมาอะไรเยอะแยะ แล้วก็ให้แค่คิวส่งเสลดกับเรา จนเราเอาเสลดไปส่งเสร็จมานั่งรอผลตรวจ พอผลตรวจออกเราได้เข้าพบหมอห้องเดิมแต่คนละคนกับเมื่อวานพี่หมอคนนี้ดียุ เราบอกว่าเราเจ็บคอดีที่พี่แกดูคอเราให้ สรุปทอมซิลเป็นหนอง พี่แกเลยส่งไปที่คลินิกหู คอ จมูก พอเราตรวจเสร็จก็ได้ทำเรื่องนอนที่โรงพยาบาลต่อเลย ดีที่เราไม่ได้ผ่าตัด ขอบคุณพี่หมอที่ตรวจเจอ เราได้นอนที่ ตึก4 ศัลยกรรมชายยุ 3 วัน พนักงานในตึกน่ารักทุกคนเลยพูดดี บางคนมีเหวี่ยงนิดๆหน่อยๆเราก็พอเข้าใจอาจจะเพราะทำงานเหนื่อยยังดีกว่าพี่ๆพยาบาลแก่ๆบางคนอะ ขอบคุณพี่ๆพยาบาลศัลยกรรมชายที่ดูแลนะค้าบ

พยาบาลบางคนเก่งมากค่ะ ปากเก่ง เสียงแข็งเก่ง ตะคอกเก่ง เหวี่ยงเก่ง ไม่พอใจเก่ง แนะนำให้ทุกคนรักษาสุขภาพกันดีๆนะคะ ไม่งั้นคุณจะเจอคุณพยาบาลที่ทรีตคุณเหมือนคุณเป็นภาระ 🥲 สำหรับพยาบาลบางคนก็ดีค่ะ พูดเพราะ ตั้งใจทำงาน แจ่มใส ดูเป็นห่วงเป็นใยคนไข้ แต่พยาบาลบางคนคือมาเอาไรก๊อน เหมือนทะเลาะกะคนที่บ้านละมาทำงาน ละเอาความโมโหนั่นลงคนไข้ เหมือนมีวันที่แย่อยู่ตลอด คิ้วผูกเป็นโบว์ เขี้ยวงอก แปลงร่างได้ก็แปลงละ ก็ขอบคุณนะคะที่ดูแลกันจนป่วย ไม่เกินจริง

เรามาฮอลิเดย์ที่ไทยค่ะ เราไปโรงพยาบาลเพราะหมอที่ออสแนะนำให้เรามาตรวจเช็คเลือดและเข้าเลือด เราเลือกโรงพยาบาลนี้เพราะเราเคยมาตอนเด็กและไม่มีเคยปัญหาเลย นานหน่อยแต่เราทนได้ค่ะ เพราะเราก็ว่างทั้งวัน อีกอย่างเป็นโรงพยาบาลใกล้บ้านด้วย ก่อนถึงวันที่หมอนัดเรามีอาการวูบและเหนื่อย,อ่อนเพลียมาประมาณ 1 สัปดาห์ พอมาตรวจ ถึงแม้ผลเลือดเราจะค่อนข้างดี แต่เราก็บอกหมอว่าเรามีอาการเหนื่อย คุณหมอก็เลยให้เข้าเลือด1ถุงค่ะ ซึ่งขั้นตอนต่างๆจนกระทั่งตรวจหมอ ใช้เวลาจาก 7.45-11 โมงกว่าๆ ก็ถือว่าเร็วสำหรับเรานะคะ เพราะเป็นรพรัฐ ทุกคนในขั้นตอนนี้บริการดีมากเลย พูดเพราะค่ะ จนกระทั่งเราได้นอนโรงพยาบาลเข้าเลือดค่ะ เรารอเลือดตั้งแต่ 12.00-19.30 ค่ะ เรารอได้ แล้วในที่สุดเราก็ได้เข้าเลือด แต่เลือดก็มีปัญหาตรงที่มันชอบหยุดไหลค่ะ หยุดบ่อยด้วย แม่เราไปเรียกพยาบาลมาก็ใช้เวลานานค่ะกว่าพยาบาลจะมาดู แต่ก็เข้าใจค่ะว่าเค้ายุ่ง แต่พอรอบสุดท้ายที่เรียก มือเรามีอาการเย็นจี๊ดค่ะ และเจ็บมือมากๆและซีดจนไม่มีเลือดที่มือเลย เราเข้าเลือดมา20ปีแล้วค่ะ เรารู้ว่ามันไม่ใช่อาการปกติที่เราเป็น เรากลัวเราแพ้ด้วย เราให้แม่รีบแจ้งพยาบาลค่ะ พอพยาบาลมาถึงเค้าตะคอกใส่เราค่ะ เค้าตะคอกว่า “น้องเคยเข้าเลือดมั้ย มันเป็นเป็นอาการปกติของคนเข้าเลือด” ซึ่งเราก็อธิบายให้เค้าฟังว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็ไม่ได้อะไร กลายเป็นเหมือนว่าเราโอเวอร์แอคติ้งไปเองอะค่ะ พอเค้าไปสัก5นาทีเราก็มีอาการปวดหัว แต่เราก็ไม่กล้าเรียกเค้าแล้วค่ะ เราเลยห่มผ้าพยายามนอนให้พ้นๆคืนไป สุดท้ายเราไม่ไหวค่ะ ปวดหัวจนจะระเบิด นอนไม่ได้ แล้วมีพี่พยาบาลผู้ชายมาพอดีเลยขอยาแก้ปวดค่ะ แต่ทุกอย่างในนี้ใช้เวลานานมาเลย กว่าจะขอวัดไข้กว่าจะขอยา สรุปคือจากที่มาขอเข้าเลือดจากอาการเหนื่อย เรากลับมีไข้ขึ้น 39 องศา,ปวดหัว,เวียนหัว,หนาว ด้วยค่ะ เราได้พารา1เม็ด จากนั้นเราต้องเช็ดตัว+อาบน้ำเป็นชั่วโมงเพื่อให้ไข้ลด โดยระหว่างนั้นไม่มีใครมาถามอาการสักคนเลยค่ะ เราก็พอเข้าใจเพราะพี่พยาบาลเค้าคงยุ่งกับคนไข้คนอื่นหรือเอกสารอยู่ พออาบเสร็จเราเดินกลับมาเตียง ตอนนั้นประมาณเที่ยงคืนก็มีพยาบาลผู้หญิงชุดฟ้าเข้มค่อนข้างมีอายุที่มาวัดไข้พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่าห้ามปิดผ้าม่านที่เตียง แต่เราปิดเพราะเราเช็ดตัวค่ะ เราเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้องด้วย ในห้องก็มีผู้ป่วยชายที่เดินไปเดินมาทั้งคืน จะให้เราทำไงคะ คือดูสภาพเราก็น่าจะรู้ว่าเราเช็ดตัวที่เตียงก่อนไปอาบน้ำเพราะมันเปียกไปหมดค่ะ เราก็ไม่พูดอะไร ในใจคือเหนื่อยกับพยาบาลบางคนในตึกนี้มากๆค่ะ พอวัดไข้เสร็จเค้าก็โยนปรอท แม่เราถามกับเค้าดีๆว่าไข้เราลดมั้ย เค้าก็มองแม่เราแล้วแต่สายตาคือแย่มากค่ะ ทั้งbehavior,attitude แล้วเค้าก็บอกไม่มีไข้ เราแบบจะร้องไห้ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ ป่วยแล้วแทนที่จะดีขึ้น อันนี้กลายเป็นสร้างtrauma ให้คนไข้ด้วย ส่วนพยาบาลดีๆก็มีค่ะ แต่น้อย พี่พยาบาลผู้ชายตัวใหญ่เป็นคนเดียวที่มาถามเราว่าไม่มีไข้แล้วเนอะ,ไข้ขึ้นแค่ครั้งเดียวใช่มั้ย ซึ่งแสดงว่าพี่คนนี้เอาใจใส่คนป่วยค่ะ ขอชื่นชมนะคะ รู้สึกเหมือนพี่เค้าจะทำงานราวๆเที่ยงคืน-ช่วงเช้าๆ แล้วก็พี่พยาบาลผู้หญิงอีกคนนึง หลังจากเค้ารู้ว่าเราเลือดหยุดบ่อยเค้าแทบจะเป็นคนเดียวที่มาส่องดูบ่อยๆเลยค่ะ พูดเพราะ นิสัยดีด้วยค่ะ จำเวลาที่แน่นอนที่พี่เค้าทำงานไม่ได้ ประมาณเย็นๆ-ช่วง4,5 ทุ่มเหมือนจะเห็นอยู่ แต่เหมือนหลังเที่ยงคืนจะไม่เห็นแล้วค่ะ ใส่เครื่องแบบเรียบร้อยด้วยค่ะ พี่ผู้ชายที่มาวัดไข้ที่ชอบใส่แจ็คเกตดำก็บริการดีค่ะ พูดเพราะ นิสัยดี สำหรับพยาบาลบางคน เข้าใจนะคะว่าเหนื่อย คนไข้เยอะ แต่การที่มาตะคอกใส่คนไข้ คุณคิดว่ามันสมควรมั้ยคะ ตะคอกถามคนไข้ที่เป็นธาลัสซีเมียว่าเคยเข้าเลือดมั้ย ตลกมั้ยคะ? Ignoreอาการของเราจนกลายเป็นว่าเรามีไข้ขึ้นสูงเวียนหัวปวดหัวทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราตอนเรามีอาการอ่อนๆแล้วเราไปบอกคุณ คุณไม่สนใจ ตอนแรกเราเป็นคนไข้ที่มีอาการน้อยสุด เราพยายามไม่ทำตัวเป็นภาระของคุณ รอเลือดมากกว่า 5 ชั่วโมงเราก็พยายามไม่ตาม ไม่ถามเพราะรู้ว่าคุณมีอะไรหลายอย่างต้องทำและผู้ป่วยคนอื่นต้องการการดูแลมากกว่าเรา เจอแบบนี้แล้ว เสียความรู้สึกมากค่ะ ไม่อยากให้คนอื่นเจอเหมือนตัวเองเลย ถ้าเป็นไปได้เราไม่อยากนอนรพเลยค่ะ เพราะตลอดชีวิตเราโรงบาลแทบจะเป็นบ้านหลังที่สองที่เราอยู่ ถ้าเราไม่รู้สึกป่วยจริงๆจะไม่ขอหมอเข้าเลือดหรือนอนโรงพยาบาลเลยค่ะ ครั้งนี้เอาตัวเองไปรักษาแท้ๆ แต่เหมือนกลายเป็นsurvival เพื่อเอาชีวิตรอดจากพยาบาลยังไงไม่รู้ เรามีเงินมากพอที่จะไปเอกชนค่ะ แต่เพราะความเชื่อใจในโรงพยาบาลนี้ เชื่อใจเพราะเคยได้รับบริการดีๆจากที่นี่ แต่พอไปครั้งนี้กลับมี trauma คงลาขาดตั้งแต่วันนี้ค่ะ เราคิดว่าพยาบาลเก่งอย่างเดียวคงไม่พอค่ะ อย่างน้อยต้องมีมารยาทด้วยหรืออย่างน้อยสุด ควรจะมี empathy ค่ะ เรานอนอาคารหลวงปู่ชา ชั้น1 ค่ะ

ไม่เป็นระบบ หมอก็ไม่อยากตรวจ ไม่เข้าไปรักษาร.พ นี้อีก ประชาสัมพันธ์ดี